سد شیاده بابل:گنجینه طبیعت مازندران گردشگری
سد شیاده بابل کجاست؟
سفر خبر؛ پنجره‌ای به زیبایی‌های جهان
سد شیاده از آن دست جاهایی است که اگر یک بار به آن سفر کنید، تا مدت ها از ذهنتان پاک نمی شود. در دل جنگل های بکر مازندران، جایی میان شاخ وبرگ های همیشه سبز و هوای خنک کوهستانی، این سد زیبا مانند یک تابلوی نقاشی خودنمایی می کند.
زیبایی خیره کننده سد شیاده تنها به منظره آن ختم نمی شود؛ حال وهوای اطراف سد نیز به همان اندازه مسحورکننده است. همجواری این سد با جنگل های انبوه و سکوت دلچسب محیط، آن را به پناهگاهی برای فرار از شلوغی های روزمره تبدیل کرده است. کافی ست چند قدم کنار آب قدم بزنید تا صدای آرامش طبیعت را با تمام وجودتان بشنوید.
سد شیاده در شمال ایران و در بخش بندپی غربی شهرستان بابل در استان مازندران واقع شده است. این سد در منطقه ای کوهستانی و جنگلی قرار دارد و به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص، از چشم انداز طبیعی ویژه ای برخوردار است. سد شیاده مازندران حدود ۳۵ کیلومتر با مرکز شهر بابل فاصله دارد و از جاده گلوگاه می توانید به آن جا برسید.
سد خاکی شیاده بر روی رودخانه محلی شیاده ساخته شده و با ایجاد دریاچه سد شیاده، نقش مهمی در تامین و کنترل آب منطقه دارد. این ناحیه از شمال به روستای شیاده می رسد که نام سد نیز از آن گرفته شده است؛ از جنوب به ارتفاعات جنگلی البرز، از شرق به روستاهای کوتنا و خشک دشت و از غرب به جنگل ها و روستای پی قلعه محدود می شود.
شهرهای اطراف سد شیاده بابل شامل بابل (در فاصله ۳۰ تا ۴۰ دقیقه)، بندپی غربی (محل قرارگیری سد) و شهرهای گلوگاه و امامزاده عبدالله هستند.
برای رفتن به سد شیاده مازندران، اول باید به شهر بابل در استان مازندران بروید. مسیر را از جاده بابل به گلوگاه (در منطقه بندپی غربی) ادامه دهید. بعد از عبور از روستاهایی مثل امامزاده عبدالله و کوتنا، به روستای شیاده می رسید.
از روستای شیاده تا خود سد حدود ۳ کیلومتر جاده خاکی و جنگلی پیش رو دارید. با توجه به شرایط جاده و نوع خودرو، ممکن است بخشی از مسیر را نیاز باشد پیاده روی کنید(۲۰ تا ۳۰ دقیقه). خودروهای شاسی بلند یا وانت برای این مسیر مناسب ترند، ولی در فصل های خشک، ماشین های سواری هم معمولا می توانند از این مسیر عبور کنند.
شنا و ماهیگیری در دریاچه سد شیاده
شنا و ماهیگیری در دریاچه سد شیاده به طور رسمی مجاز نیست. شنا در این منطقه به دلیل عمق زیاد و شرایط آب، خطرناک است و از نظر ایمنی اصلا توصیه نمی شود. همچنین، ماهیگیری در سد شیاده بابل نیاز به دریافت مجوز از اداره شیلات یا منابع طبیعی دارد. این مجوزها برای حفاظت از محیط زیست و جلوگیری از تخریب اکوسیستم آبی منطقه ضروری هستند. به ویژه در فصل های تخم ریزی ماهی ها (معمولا در بهار)، ماهیگیری ممنوع است.
سد، تنها برای مهار آب ساخته نشد؛ دلیلی شد برای ایجاد تعادل بین صنعت و طبیعت. در کنار روستای شیاده، این سازه به سرعت از یک پروژه عمرانی ساده فراتر رفت. به نوعی جان گرفت، نفس کشید و با روستا یکی شد. گویی دیوارهای بتنی اش پژواک صدای چشمه هایی شد که سال ها در دل خاک می جوشیدند.
«سد شیاده» امروز هم نام یک سد، هم روایتگر پیوند دیرینه انسان و طبیعت است. جایی که واژه، نه از کتاب، بلکه از خاک برخاست؛ از صدای مردمی که هنوز هم صبح ها، با بوی جنگل و ترنم آب بیدار می شوند.
ط.دریاب
بدون نظر! اولین نفر باشید