شلاق خاموشی و بی‌آبی بر پیکر نیمه‌جان گردشگری/بوم‌گردی زنده می‌ماند؟
به گزارش خبرنگار اجتماعیخبرگزاری تنسیم:
از ماجراجویی‌های تازه تا خبرهای داغ سفر، همه رو تو خبر سفر پیدا کن.
گردشگری، شریان حیاتی اقتصاد بسیاری از کشورها و موتور محرک توسعه مناطق مختلف است. در ایران نیز، با وجود پتانسیل‌های بی‌نظیر طبیعی، تاریخی و فرهنگی، این صنعت همواره با چالش‌هایی دست و پنجه نرم کرده است. اما در سال‌های اخیر، معضلات زیرساختی نظیر قطعی‌های مکرر و طولانی‌مدت آب و برق، سایه‌ای سنگین و نگران‌کننده بر پیکر نیمه‌جان این صنعت افکنده است؛ سایه‌ای که به‌ویژه اماکن گردشگری نوظهور و محبوب مانند بوم‌گردی‌ها و ویلاهای اجاره‌ای را به ورطه بحران کشانده و تجربه‌ای تلخ برای میزبان و میهمان رقم زده است.
ضرورت اقدام فوری برای کاهش یا کنترل چالش‌های پیشِ رو
بحران آب و برق، نه یک پدیده موقتی، بلکه معضلی ساختاری است که ریشه‌های عمیقی در تغییرات اقلیمی، سوءمدیریت منابع و عدم سرمایه‌گذاری کافی در زیرساخت‌ها دارد. صنعت گردشگری، که به شدت به پایداری و کیفیت خدمات وابسته است، نمی‌تواند در برابر این چالش‌ها بی‌تفاوت بماند و یا باید نظاره‌گر مرگ تدریجی ظرفیت‌های قدیمی و نوظهور در این زمینه باشد یا تا زمان باقی است باید فکری عاجل برای زنده نگه داشتن این صنعت کند.
برای برون‌رفت از این وضعیت، اقدامات فوری و بلندمدت ضروری است:
1_ شفافیت و اطلاع‌رسانی مسئولانه: معاونت گردشگری باید با همکاری دستگاه‌های متولی آب و برق، سامانه‌ای برای اطلاع‌رسانی دقیق و به‌موقع در خصوص قطعی‌های احتمالی راه‌اندازی کند. علاوه بر این، میزبانان اماکن گردشگری (به‌ویژه بوم‌گردی‌ها و ویلاهای اجاره‌ای قانونی) موظف‌اند پیش از رزرو و در زمان اطلاع‌رسانی، شرایط واقعی اقامتگاه خود را (از جمله ساعات احتمالی قطعی آب و برق) به وضوح به گردشگر اعلام کنند تا حق انتخاب آگاهانه برای او محفوظ باشد.
2_ تضمین حمایت از گردشگر و تدوین پروتکل‌های جبرانی: حمایت از گردشگر تحت هر شرایطی باید تضمین شود. لازم است پروتکل‌های مشخصی برای جبران خسارت مسافران در صورت بروز قطعی‌های ناخواسته و عدم ارائه خدمات استاندارد تدوین شود. این پروتکل‌ها باید تضمین‌کننده بازپرداخت کامل وجه اقامت به گردشگر در شرایطی باشد که مشکلات زیرساختی (مانند قطعی‌های طولانی‌مدت و غیرقابل پیش‌بینی آب و برق) خارج از اراده میزبان، مانع از ارائه خدمات اساسی و تجربه مطلوب گردشگر شده است. این حق باید بدون درگیری و چانه‌زنی‌های طاقت‌فرسا برای گردشگر قابل اعمال باشد تا اعتماد به صنعت گردشگری داخلی خدشه‌دار نشود.
3_ حمایت از سرمایه‌گذاری در انرژی‌های پاک و پایدار: با ارائه تسهیلات و مشوق‌های دولتی، اماکن گردشگری قانونی، به‌ویژه بوم‌گردی‌ها، باید به سمت استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر مانند پنل‌های خورشیدی و سیستم‌های ذخیره آب تشویق شوند. این اقدام به‌ویژه برای تأمین حداقل انرژی برق در ساعات قطعی، حیاتی است و به اماکن قانونی کمک می‌کند تا پایداری خدمات خود را تضمین کرده و رضایت گردشگران را حفظ کنند. این امر نه تنها پایداری خدمات را تضمین می‌کند، بلکه به کاهش فشار بر شبکه سراسری نیز کمک خواهد کرد.
4_ نظارت قاطع بر اماکن غیرمجاز: معاونت گردشگری و سایر نهادهای ذیربط باید با رشد قارچ‌گونه ویلاهای غیرمجاز برخورد قاطعی داشته باشند. ساماندهی این اماکن، الزام آن‌ها به اخذ مجوز و رعایت استانداردها، و در صورت لزوم، برخورد قانونی با متخلفان، از اهمیت بالایی برخوردار است.
5_ همکاری بین‌بخشی برای کاهش مخاطرات و افزایش ظرفیت‌ها: حل این معضل نیازمند همکاری تنگاتنگ وزارت میراث فرهنگی با وزارت نیرو (آب و برق)، وزارت کشور (شهرداری‌ها و دهیاری‌ها) و سایر نهادهای مرتبط است. معاونت گردشگری باید نقش فعال‌تری در جلسات تصمیم‌گیری ایفا کرده و صدای صنعت گردشگری باشد.
در نهایت، صنعت گردشگری ایران، با تمام پتانسیل‌هایش، در حال حاضر زیر سایه سنگین قطعی آب و برق و غیبت متولی خود، با چالش‌های جدی مواجه است. اگر این مشکلات ریشه‌ای حل نشوند و راهکارهای عملیاتی به کار گرفته نشود، نه تنها شاهد رکود و ورشکستگی فعالان این حوزه خواهیم بود، بلکه فرصت طلایی توسعه پایدار گردشگری و بهره‌برداری از مزایای اقتصادی و اجتماعی آن را از دست خواهیم داد. زمان آن فرا رسیده است که مسئولان امر هرچند خود به طور مستقیم نقشی در وقوع این مشکلات ندارند اما به هرحال باید به عنوان متولی این حوزه، برای کاهش یا کنترل معضلات فعلی در کوتاه‌مدت و حل دائمی آن در درازمدت با مسئولان و کارشناسان چه در بدنه دولت (وزارت نیرو و معاونت علمی و …) و چه خارج از دولت و بخش خصوصی به‌ویژه دانش‌بنیان‌ها با عزمی جدی، به این بحران نگاه کرده و راهی برای نجات این صنعت حیاتی بیابند.
یاسمین.د
بدون نظر! اولین نفر باشید