کوچک‌ترین پارک ملی دنیا؛ جزیره‌ای که یک نفر آن را بهشت کرد

مجمع‌الجزایر سیشل حدود ۱,۶۰۰ کیلومتر دورتر از کنیا است. اگرچه سیشل شهرت جهانی کشور کنیا را به‌عنوان بهترین مقصد سافاری ندارد، فرصت‌های منحصربه‌فردی برای تماشای حیات‌وحش ارائه می‌دهد. سیشل یکی از تنها دو زیستگاه در جهان است که لاک‌پشت‌های غول‌پیکر خشکی در آن زندگی می‌کنند؛ زیستگاه دیگر، «جزایر گالاپاگوس» (Galápagos Islands) در اکوادور محسوب می‌شود. لاک‌پشت غول‌پیکر «آلدابرا» (Aldabra) در چندین جزیره این کشور به‌طور آزادانه دیده می‌شود؛ اما یکی از بهترین مکان‌ها برای مشاهده آن‌ها، جزیره «موین» است که کوچک‌ترین پارک ملی جهان و از جاهای دیدنی سیشل نیز به شمار می‌آید.

موین در گذشته جزیره‌ای خصوصی بود که مالکیت آن میان افراد مختلف دست‌به‌دست می‌شد تا اینکه در دهه ۱۹۶۰ به مالکیت «برندن گریمشا» (Brendon Grimshaw) رسید؛ وی ویراستاری بریتانیایی و ماجراجو بود که به دنبال شروعی تازه می‌گشت. گریمشا باقی عمر خود را صرف احیای این جزیره ۹۰,۰۰۰ مترمربعی و متروکه کرد؛ او درختان جدید کاشت و لاک‌پشت‌ها را به آنجا آورد تا در آرامش زندگی کنند. گریمشا زمین‌های جزیره موین را به قیمت ۱۰,۰۰۰ هزار دلار خرید و بعدها پیشنهادهایی بیش از ۵۰ میلیون دلار برای فروش آن دریافت کرد؛ اما نپذیرفت. در عوض، گریمشا جزیره را به دولت محلی واگذار کرد؛ به شرطی که دولت، آن را به پارک ملی تبدیل کند و از ساخت‌وساز و ایجاد اقامتگاه‌های بزرگ در آن جلوگیری به عمل آورد.

جزیره موین مانند بسیاری دیگر از جزایر سیشل، اسکله ندارد؛ بنابراین، مسافران باید با قایق‌های کوچک خود را به جزیره برسانند، مستقیما وارد آب‌های کم‌عمق فیروزه‌ای شوند و تا ساحل قدم بزنند. مسافران کشتی‌های کروز کوچک نیز باید سوار قایق‌های بادی شوند و همین مسیر را طی کنند.

با رسیدن به ساحل موین، صدای موسیقی زنده از تنها کافه‌رستوران جزیره به گوش می‌رسد که غذاهای محلی خوشمزه و نوشیدنی‌های خنک سرو می‌کند. بااین‌حال، افراد باتجربه نوشیدنی را برای پایان سفر می‌گذارند و ابتدا به موزه کوچک جزیره می‌روند که تاریخ موین را روایت می‌کند. در این جزیره، همچنین مراکز پرورش لاک‌پشت وجود دارد که جوجه‌ لاک‌پشت‌ها در آنجا رشد می‌کنند تا به اندازه کافی بالغ شوند و بتوانند آزادانه در جزیره گردش کنند.

ر.امین